Dalej w parku, osłonieta kwitnącymi kwiatami wisni, znajduje sie mała polanka.
*
Saix wszedł na polankęi położył sie na środku, zakładając sobie na twarz kapelusz, żeby słońce go nei raziło. Zdjac swoją bluzę i koszulę, zostając bez górnej części garderoby.

Znalazła się tutaj przypadkowo. Przeszła kilka kroków i zatrzymała się. Popatrzyła w niebo.
- Dziwne, że są tu takie miejsca.. - powiedziała sama do siebie.

Wszedł na polankę z drugiej strony, siadajac w cieniu drzew. Nie mieli prawa go zauważyć, on ich też nie.

Usłyszał głos Kairi i natychmiasy usiadł, a kapelusz spadł mu na ziemię.
- Co ty tutaj robisz? - spytał, dotykając swojej blizny, jakby odruchowo.

- O to samo mogłabym spytać ciebie - uśmiechnęła się lekko do Saixa. Podeszła do niego i usiadła na trawie.

Usłyszał głosy. Nic dokładnego, poprostu ktoś rozmawiał. Obrócił głowę i zauważył ich. świetnie, zakochani. - pomyślał i schował sie spowrotem.

- Ja... Relaksuję się, uciekam od codzienności... - powiedział, łykając tabletkę. [Myśl Icemana dotarła do Kairi]

"Świetnie, zakochani" - Zmarszczyła lekko brwi.
- Czy my naprawdę tak wyglądamy mam nadzieję, że nie... Ciekawe czyja to myśl...? - Rozejrzała się dookoła, nikogo nie spostrzegła.
- A ty znowu to łykasz? - spytała.

Uśmiechnął się pod nosem. Wstał i podszedł do pary, nic jednak do nich nie mówiąc. Usiadł na boku, wyciagając z za pasa butelkę i wodą. Napił się i spojrzał w słońce.

- Jak mus to mus, prawda? - spytał, uśmiechając się lekko. Zauważył, ze podszedł do nich jakiś człowiek... chyba człowiek. - Kairi... Dobrze mówię? Nie jestes zwyczajną dziewczyną, prawda?

- Nie rozumiem - odparła. Spojrzała w stronę przybysza.
- Czyżby to była jego myśl...?